Τα έργα του διακρίνονται για την αίσθηση ευεξίας που αποπνέουν, ζωγράφιζε τις ιερές μορφές ως υπέροχες, υγιείς ανθρώπινες υπάρξεις αλλά με μια γαλήνη και μια τέτοια αίσθηση βαθιάς εσωτερικής πληρότητας, που δεν άφηνε καμιά αμφιβολία για την ιερότητα του θέματος.
Οι προσωπογραφίες του ανταγωνίζονται το Λεονάρντο στη λεπτότητα των χαρακτηριστικών και τον Τιτσιάνο στον πλούτο των χρωμάτων, επιδεικνύοντας τη μεγάλη επινοητικότητα του Ραφαήλ στο να δημιουργεί ψυχολογικές καταστάσεις. Στα έργα του η μεγαλοπρέπεια και η χάρη συνδυάζονται με την άρτια τεχνική εκτέλεση.
Η επιρροή του ήταν μεγάλη, τόσο στη διάρκεια της ζωής του, όσο και μεταθανάτια, αφού μέχρι τα τέλη του 19ου αιώνα θεωρείτο σχεδόν από όλους τους κριτικούς τέχνης ο μεγαλύτερος ζωγράφος που έζησε ποτέ- ο καλλιτέχνης που εξέφρασε τα βασικά δόγματα της Χριστιανικής Εκκλησίας μέσα από μορφές που είχαν φυσική ομορφιά αντάξια της αρχαίας.
Στο μεγάλο αυτό έργο απεικονίζονται οι αρχαίοι φιλόσοφοι, με κεντρικά πρόσωπα τον Πλάτωνα και τον Αριστοτέλη, σε ένα αρχιτεκτονικό περιβάλλον- αριστούργημα προοπτικής σχεδίασης.
Στο κέντρο οι χειρονομίες του Αριστοτέλη και του Πλάτωνα είναι ενδεικτικές για τις πηγές της έμπνευσής τους : Ο ιδανικός κόσμος του Πλάτωνα αντιπαρατίθεται στην εμπειρική παρατήρηση της πραγματικότητας από τον Αριστοτέλη.
Μεταξύ των άλλων μορφών περιλαμβάνεται στην άκρη αριστερά ο Πυθαγόρας, ο οποίος γράφει σ' ένα βιβλίο με την πλάκα μπροστά του, ενώ δεξιά ο Ευκλείδης, με ένα διαβήτη στο χέρι, φαίνεται να αποδεικνύει κάποια γεωμετρική πράξη.
Στη Σχολή των Αθηνών πολλοί σύγχρονοι καλλιτέχνες έχουν δανείσει τη μορφή τους στους απεικονιζόμενους φιλόσοφους.Ο Αριστοτέλης είναι ο Da Vinci
O Ηράκλειτος είναι ο Michelangelo
Ο Ευκλείδης είναι ο Bramante
No comments:
Post a Comment